καταμώ

καταμῶ, -άω (Α)

1. κατακόπτω, θερίζω («κατ' αὖ νιν φοινία θεῶν τῶν νερτέρων ἀμᾷ κοπίς» — θα τόν κατακάψει το φονικό μαχαίρι τών θεών τού κάτω κόσμου, Σοφ.)

2. μέσ. καταμῶμαι, -άομαι

συσσωρεύω, συναθροίζω («τήν ῥα κυλινδόμενος καταμήσατο χερσὶν ἑῇσιν», Ομ. Ιλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ἀμῶ «θερίζω, δρέπω»].